KĆERI I SINOVI - pogled u suvremenu crnogorsku poeziju

O knjizi KĆERI I SINOVI - pogled u suvremenu crnogorsku poeziju

Crnogorska književnost je devedesetih ekstrahovala tekovine moderne književne misli otvarajući put permanentnoj estetskoj incidentalnosti. Umjesto književnosti sadržaja inaugurisana je književnost forme. Istoricizam je zamijenjen estetizmom. Iz tih kodova proizašle su knjige kompletne poetske strukture: sintetisani su hiljadugodišnji civilizacijski slojevi, faktografija, mitologija, povijesno, fikcijsko i dnevno. U proznoj i poetskoj produkciji imamo trend koji je u avangardama 20, vijeka označavan kao "jeza književnosti". * Na sceni su sve aktuelne poetike - od dokumentarne fikcije, imaginacije, do hiperrealizma, horora, mimezisa, interžanrovizma, kiberpanka i modernih dramskih i pjesničkih struktura, poetike erotskog. Izašlo se iz literarnih koncepata koji su imali limitiranu interpretativnost. Drugačije rečeno, otvorenje prostor svim književnim strategijama koje proširuju "unutrašnjost" teksta, vršeći tako njegovu semantizaciju. A kapacitet semantizacije je primarni kapacitet književnog pisma. Od količine semantičkih slojeva zavisi i estetski ekvivalent - oni su, zapravo, sinonimi. Vrijednost crnogorske književnosti danas se ogleda, prije svega, u pomjeranju tekstualnosti ka estetskoj komunikaciji, kako sa istorijom tako i sa ovovremenim iskustvom. Metamorfoze su velike. * Nulta tačka postmoderne crnogorske književnosti nalazi se u poeziji. Prije dvadesetak godina i ovdje se poslije opšte iscrpljenosti (i žilavosti) modernizovanog epskog modaliteta pjesme, na pisanje i čitanje počelo gledati iz drugog autorskog i književno-teorijskog konteksta. Govor je sve više postajao pismo.