LOVINA - ČEKA

O knjizi LOVINA - ČEKA

Uske, skoro pedalj visoke potpetice lakih ljetnih cipela od lakirane crvene kože prigušeno su odjekivale po napuklom asfaltu djelomično pokrivenom bljuvotinom i drugim manje atraktivnim izlučevinama, pomiješanim s masnom rosuljom koja se cijedila iz ljigave izmaglice i s provlaženih, plijesni skorenih zidova od drevne cigle u kosturu od armiranog betona koji je mjestimice pokazivao svoje nagrizene hrđave kosti. Prozori su odavno bili porazbijani, zatvoreni pločama od plastike prilijepljenih armiranim smolama, prekriveni generacijama izbljedjelih, Ijuštećih grafita.
Djevojka koja se skutrena u prevelikoj jakni sa strepnjom ogledavala po premračnoj uličici iza niza više ili manje sumnjivih barova u Vankuverskoj „crvenoj" četvrti bila je mršava. Ne baš ružna, više neugledna, na neki mišji način. Tanke noge u najlonkama izvirale su iz minijaturne minice skoro sakrivene kratkom kožnom jaknom, čineći ju naizgled još tanjom i krhkijom.
Nije bila jedna od lokalnih kurvi. Ne da bi joj to što značilo da ju dohvati koja od lokalnih „mušterija".
Načas je zadrhtala, odmahujući glavom kada je masni i prevreli zapuh iz škripećeg i podrhtavajućeg sanduka klime nanio prema njoj karakteristični kiselkasti smrad iz obližnjih kontejnera...